een leuke dag chicago

Niet voor de eerste keer deze reis start ik een stukje reisverslag voor de tweede keer. Ik was vanmorgen in Chicago al begonnen maar dat had ik niet opgeslagen en vervolgens viel mijn internet weg. Weg dus ook mijn stuk.
Nu zit ik inmiddels op onze hotelkamer in New York en doe een nieuwe poging.
gisterochtend redelijk relaxed begonnen. We waren allebei nog best moe van de dag ervoor, dus besloten we om vandaag wat minder te lopen en ons door de hop on hop off bus te laten vervoeren. Inmiddels snapten we het metrosysteem dus deze keer zonder tegenslagen aangekomen in het centrum. Toen we de metro uitstapten liepen we tegen een manifestatie van vrede aan. Peaceday. We besloten dit te bekijken. Het was best interessant, natuurlijk allerlei toespraakjes van hoge omes en tantes, het voorstellen van afgevaardigden van heel veel landen waaronder Nederland, maar ook een zeer indringend gedicht van een 12 jarige jongen: Put the guns down. Het bracht letterlijk de tranen in mijn ogen.
Daarna was er een presentatie van vlaggen van alle landen van de wereld die door de UN zijn erkend. Daar zaten landen bij waar ik nog nooit van gehoord had. De vlaggen werden gedragen door schoolkinderen. Het geheel was zeker leuk om mee te maken.
Onze volgende stop was het begin punt van route 66. Woensdag hadden we ervoor gekozen om niet helemaal tot het eind door te reizen we zijn toen afgeslagen naar ons hotel, Ron vond leuk dat we nu toch nog het beginpunt hebben gezien. I.v.m. eenrichtingsverkeer, licht het eindpunt nog net weer een paar straten verder. Vandaar zijn we naar het Milleniumpark gelopen. Hier staat een erg leuk kunstwerk " the bean" Je ziet jezelf erin gespiegeld. Het was er heel druk en iedereen wilde foto's maken. Dus natuurlijk konden wij niet achterblijven. Er is ook een heel mooi amfitheater. En natuurlijk kan je niet in chicago zijn geweest zonder een hotdog op straat te kopen. Ik wilde graag naar hot dougs toe (waar ze een assortement van meer dan 100 hotdogs hebben, mensen schijnen er tot op straat voor in de rij te staan) , maar dat was toch wat uit de buurt en onze tijd was wederom wat beperkt doordat we ook een andere afspraak hadden. Met de hop on hop off wilden we vervolgens via het basebalfield naar de Navy pier, maar er waren heel veel straten afgesloten en de bus kon zelfs niet in de buurt komen. Jammer was wel dat we daardoor ook de lakeshoredrive hebben gemist. De reden van de afsluiting was een triatlon die vandaag zou worden gehouden. Maar er was kennelijk al een of andere oefentocht. Die triatlon is kennelijk erg belangrijk voor de evt. deelname aan de Olypische spelen.
Tegen de tijd dat het de bus uiteindelijk lukte om ons af te zetten op de Pier was het weer helemaal omgeslagen en begon het te regenen. Hierdoor was er op de pier niet zoveel te beleven. Inmiddles was het zo'n beetje 6 uur en zouden we worden opgepikt door Gerome. hem hebben we leren kennen op internet via couchsurfing. Al tijden geleden had ik een verzoek gedaan om een overnachtingsplek in Chicago, toen daar door niemand op werd gereageerd hebben wij besloten een hotel te boeken. Tot ongeveer 2 week geleden Gerome reageerde dat we wel bij hem konden overnachten. Wij konden toen echter ons hotel niet meer annuleren en dus besloten wij om gewoon in ons hotel te verblijven maar wel kennis te maken met Gerome. Dat bleek een super idee. Gerome haalde ons af bij de pier, daarna moest hij nog een spaanse jongen Inaki ophalen midden in het centrum. Inaki verblijft op dit moment ook bij Gerome. Samen zijn we naar een chineesrestaurantje geweest ergens in Noord Chicago. Het feit dat er eigenlijk alleen maar aziaten zaten zegt genoeg. Het eten was echt super lekker. Toen nam Gerome ons mee naar een pizzarestaurant een vriend van hem was daar de medeeigenaar. Dit restaurant zoden we aan de buitenkant en misschien zelfs van binnen nooit nooit hebben uitgekozen om er te eten, maar wat hebben we een leuke avond gehad. Het was een zeer internationaal gezelschap. Gerome, van filipijnse afkomst, Wij als Nederlanders, Inaki Spaans, vriendin van Gerome van Chinese afkomst, haar moeder woont in Hong Kong en was bij haar op bezoek, haar vriend weet ik niet zeker maar kwam waarschijnlijk ook ergens uit de filipijnen of zo iets, en vervolgens de eigenaar die van Letse afkomst was en tenslotte nog een muzikant die vast ook een buitenlandse afkomst heeft, want welke amerikaan heeft dat niet. Inaki bleek een geweldige muzikant, En de andere knul was die avond al aangenomen als life entertainment. Samen leverde dat een geweldig gelegenheids duo op. Ron heeft nog een partijtje mee gebast op een contrabas, had hij nog nooit van zijn leven in de handen gehad, maar de basis beginselen zijn ongeveer gelijk aan een basgitaar.
Deze gezelligheid moest op een gegeven moment worden afgebroken omdat het best wel laat werd, toen we uiteindelijk met de metro en de hotelshuttlebus terug waren in het hotel was het ruim na enen. Een leuk veblijf in een mooie stad was bijna ten einde.