full circle / cirkeltje rond

Vandaag weer heel wat kilometers gereden. Elke keer is de reistijd toch langer dan verwacht. zoals al eerder gezegd verreken je, je snel, 100 mijl lijkt niet zo ver, maar het is 160 km. En dat met een snelheid van maximaal 112 km per uur, maar vaak lang niet zo snel, dan is een reisdag van ruim 400 km toch een aardige ruk.
Vandaag dus van Des Moines naar Chicago gereisd. Daarmee is onze eerste cirkel voltooid. We zitten weer in hetzelfde hotel als waar we 14 dagen geleden zijn begonnen. Morgenochtend moeten we de auto terugbrengen. En dan zijn we een paar dagen afhankelijk van het openbare vervoer. Het schijnt een hele klus te zijn om van het hotel naar de stad te komen, maar daarover morgen meer.
Vandaag hebben we een aantal stops onderweg gemaakt. Achteraf heel blij dat we gisteren besloten hebben om Pella alvast te doen en de stad Des Moines zelf over te slaan. Vandaag was echt te vol geworden als dat er ook nog bij had gemoeten.
De eerste stop vandaag was Amana colonies. Dit is een gebied van 6 dorpjes die behoren tot de national herritage van Amerika. De bewoners zijn al ergens in 1814 naar Amerika gekomen vanuit Duitsland. Vervolgens in de jaren 30 naar Iowa verhuisd, waar ze zich dus in het gebied bij de Iowa river hebben gevestigd. Het was een streng gelovige colonie die volgens het alles gemeenschappelijk leefden. Mensen kregen een taak aangewezen door de leiders, ze aten in gemeenschappelijke keukens, kregen geen loon, maar wel alles wat men nodig had. Op een gegeven moment bleek dit rond 1930 niet langer meer te werken en is men individueler geworden. Men maakte er een punt van om duidelijk te maken dat men niet Amish was. Kennelijk verwarren mensen dit heel vaak. Wel doet men nog veel aan handwerk. We zijn in een meubel en klokkenzaak geweest waar allemaal met de hand ambachtelijke meubelen en klokken gemaakt en verkocht werden. Deze waren erg mooi en de schommelstoelen zaten geweldig. Maak je een tochtje door Iowa dan is dit gebied zeker de moeite waard. 50 km verderop in Kalona is wel een oud order amish groep vast ook het bezoeken waard, maar wij gaan nog naar Lancaster en daar wonen ook heel veel Amish.
De volgende stop was Le Claire bij Davenport nog net in Iowa aan de Mississipi en de grens met Illinois. Ron had over dit gebied gelezen in een motorblad er zit een antiekzaak die vooral bekend is van American Pickers dat is een tv programma oveer twee mannen die overal in schuren, kelders etc oude spullen op de kop tikken waar soms een heel verhaal aan vast zit. Het was leuk om Antique Archaeology te zien, maar het was ook al heel toeristisch geworden. Het hele gebied was gezellig en we zijn een aantal shops ingeweest gewoon om lekker rond te kijken.
Vandaag is ook een dag geweest van lange treinen. We hebben er zeker 5 gezien, 1x heb ik de wagons geteld. Ik begon pas toen er al een flink aantal voorbij waren gekomen en toen telde ik nog 60. Het waren allemaal een soort tanks, veelal met ethanol.
Langs de Mississipi ligt iets noordelijker ook nog Dubuque. Dit moet een heel mooie stad zijn en Mom wilde daar heel graag met ons naar toe, maar wij hebben er geen tijd voor kunnen vrijmaken. Wie weet onze volgende trip naar Iowa.
Na le Claire zijn we dus de Mississipi overgestoken en waren we in Illinois. Het landschap veranderde iets, de huizen waren wat vaker van steen en over het algemeen iets beter onderhouden. Alsof deze staat iets minder last heeft gehad van de depressie.
Tot in Joliet hadden we al die tijd nog geen passagierstrein gezien. Nou om eerlijk te zijn ook nu niet, maar er stond wel een bord dat verwees naar de Amtrak. Dus kennelijk is er toch een stuk personenvervoer in dit deel van het land.
In Joliet hebben we een stuk van route 66 opgepikt. Ron had dit heel graag op een motor gedaan, maar het was toch leuk om in elk geval deze route even te raken.
De laatste twee weken hebben we vooral heel veel mais en sojabonen gezien. Meer dan in de rest van mijn leven opgeteld. Nu zitten we weer in de stad en licht het landelijke deel van de states achter ons.