trip to South Dakota

Inmiddels zijn we aangekomen in Wall South Dakota.
Gisterochtend om 09.00 uur vertrokken. Na een flinke reis waren we om ongeveer 15.00 uur in Marion South Dakota. Hier woont een zus van Mom. Aunt Ruthie en haar echtgenoot Curt. Marion is een heel kleine plaats, met nog geen 1000 inwoners, Er is een ethanol fabriek vlak bij, waardoor de stad op zich het nog vrij goed doet. Omdat het ongeveer halverwege de badlands is, wilde Mom graag daar overnachten. Dat was leuk. We hebben geholpen met het rapen van dozen vol peren, omdat er een aantal takken van de boom moesten worden afgezaagd. die boom hing barstensvol en er zullen nog heel wat peren geplukt moeten worden, Vanmorgen hebben wij ook 1 doos vol in de auto geladen om mee te nemen naar CC.
Gisteravond een potje play 9 gespeeld. Dat is een heel leuk spel wat wij de dag ervoor al hadden geleerd. We krijgen een spel cadeau dus wie wil kan bij ons komen om het te leren. Het is een kaartspel half geluk en half kunde.
Na een gezellige avond sliepen we weer een nacht in de kelder. super voor elkaar.
Het is ma Weerden gisteren gelukt om ons te pakken te pakken te krijgen, maar we hebben niet altijd een goed ontvangst of zelfs internet. Dus als je ons wilt bereiken is Whatsapp of e-mail de beste manier, maar het kan zijn dat het een dag duurt voor we kunnen antwoorden. Het tijdsverschil maakt het ook niet makkelijker. In Iowa is het verschil 7 uur, op dit moment is het 8 uur en straks aan de oostkust is het 6 uur.
Vandaag zijn we doorgereisd richting de Badlands. Ist hebben we het Maispaleis/Cornpalace in Mitchell SD bezocht. Best gaaf hoe je met maiskoven een mooi muurschilderij kunt maken. Daarna een paar uur gereden. Na de luch gestopt bij een 1880 town. Dat was echt heel leuk. Ze hebben gebouwen uit de hele staat verzameld en daar een museumdorp van gebouwd. Wat wel heel jammer was, was om te zien dat de spullen langzaam maar zeker aangetast worden door het weer en de tijd. Ron en ik hebben daar costuums gehuurd en hebben allerlei foto's geschoten als cowboy en bargirl. Dat was echt super leuk. Ron is echt een heel goede cowboy. Er waren zelfs andere bezoekers die een foto van hem wilden. Daarna hebben we de badlandslooproute gereden. Dit gebied is echt heel apart en uitgestrekt. Lyle omschreef SD al als " a whole lot of nothing" nou op bepaalde plaatsen is dat inderdaad zo, uitgestrekte prairies, maar juist door dat niets ook heel mooi.
De badlands lijken wel een soort krijtrotsen die door de loop van de tijd uitgesleten zijn en daardoor allerlei vormen hebben aangenomen.
Doordat we best veel tijd hadden genomen in 1880 kwamen we uiteindelijk best laat bij het hotel en dus ook laat aan de pizza. Nu wat computerwerk en dan naar bed. Morgen naar Mount Rushmore.